Surah Al-Araf Ayahs #96 Translated in Filipino

Sila na nagpabulaan kay Shu’aib, ay nangyari, na wari bang sila ay hindi nagsipanirahan doon (sa kanilang tahanan). Ang mga nagpasinungaling kay Shu’aib, sila ang mga talunan

At siya (Shu’aib) ay bumaling sa kanila at nagsabi: “O aking pamayanan! Katotohanang aking ipinaabot ang mga mensahe ng aking Panginoon sa inyo at kayo ay binigyan ko ng mabuting payo. Kung gayon, bakit ako magdadalamhati (sa pagkawasak) ng mga tao na hindi sumampalataya.”

At hindi Kami nagsugo ng propeta (na kanilang itinakwil) sa alinmang bayan, na hindi Namin sinakmal ang mga tao rito ng pasakit ng matinding kahirapan (o pagkawala ng kayamanan), at pagkawala ng kalusugan at mga kalamidad, upang sila ay maging aba sa kanilang sarili (at magtika kay Allah)

At Aming pinalitan ang kasamaan sa kabutihan, hanggang sa sila ay dumami sa bilang at sa kayamanan, at nangusap: “Ang aming mga ninuno ay dinapuan ng kasamaan (pagkawala ng kalusugan at mga kalamidad) at ng mabuting (kasaganaan, atbp.).” Kaya’t Aming sinakmal sila nang walang abog-abog habang sila ay walang kaalaman

At kung ang pamayanan ng mga bayan ay nanampalataya at nagkaroon ng Taqwa (kabanalan at kataimtiman), katiyakang Amin (sanang) ibubukas sa kanila ang mga biyaya mula sa kalangitan at kalupaan, datapuwa’t sila ay nagpasinungaling (sa mga Tagapagbalita). Kaya’t Aming sinakmal sila (ng kaparusahan) dahilan sa kanilang kinita (alalaong baga, ang kanilang pagsamba sa mga diyus-diyosan at mga krimen na kanilang ginawa, atbp)