Surah Yusuf Ayahs #84 Translated in Filipino

Kaya’t nang sila ay nawalan na ng pag-asa sa kanya, sila ay lingid na nag-usap-usapan. Ang pinakamatanda sa kanila ay nagsabi: “Hindi baga ninyo alam na ang inyong ama ay kumuha ng sumpa mula sa inyo sa Ngalan ni Allah, at bago pa rito, kayo ay nabigo sa inyong tungkulin kay Hosep? Kaya nga, hindi ako aalis sa lupaing ito hanggang ako ay pahintulutan ng aking ama, o si Allah ay magpasya sa aking suliranin (sa pamamagitan nang pagpapalaya kay Benjamin) at Siya ang Pinakamarunong sa lahat ng Hukom.”

Magsibalik kayo sa inyong ama at sabihin, “o aming ama! Katotohanan, ang inyong anak na lalaki (Benjamin) ay nagnakaw, at kami ay hindi sumasaksi maliban lamang sa aming nalalaman, at hindi namin napag-aalaman ang nalilingid

At inyong tanungin (ang mga tao) ng bayan na aming pinuntahan, at sa sasakyang pambiyahe na aming sinakyang pabalik, at katiyakang kami ay nagsasabi ng katotohanan.”

Siya (Hakob) ay nagsabi: “Hindi, ang inyong sarili ang bumalangkas ng isang pangyayari (na mabuti) lamang para sa inyo. Kaya’t ang pagtitiis ay higit na makakabuti sa akin. Nawa’y ibalik silang lahat ni Allah sa akin. Tunay nga, tanging Siya lamang! Siya ang Ganap na Nakakatalos ng lahat, ang Lubos na Maalam.”

At siya ay tumalikod sa kanilang lahat at nagsabi: “Gaano kalaki ang aking pamimighati kay Hosep!” At nawalan siya ng paningin dahilan sa kalumbayan na kanyang pinaglalabanan