Surah An-Naml Ayahs #42 Translated in Filipino

Siya (Solomon) ay nagsabi: “o mga pinuno! Sino sa inyo ang makakapagdala sa akin ng kanyang luklukan bago sila ay pumarito sa akin na nagsusuko ng kanilang sarili sa pagtalima?”

Isang Ifrit (na malakas) mula sa mga Jinn ang nagsabi: “Ako ang maghahatid nito sa iyo bago ka tumindig sa iyong lugar (sanggunian). At katotohanang ako ay tunay na malakas at mapagkakatiwalaan sa gayong gawain.”

At ang isa (sa kanila) na may karunungan sa Kasulatan ay nagsabi: “Ito ay aking dadalhin sa inyo sa isang kurap lamang ng mata!”, at nang makita (ni Solomon) na ito ay inilagay sa kanyang harapan, siya ay nagsabi: “Ito ay sa pamamagitan ng biyaya ng aking Panginoon, - upang ako ay masubukan kung ako ay may pasasalamat o walang pagtanaw ng pasasalamat! At kung sinuman ang may pagtanaw ng pasasalamat, katiyakang ang kanyang pagbibigay ng pasasalamat (ay tungo sa kabutihan) ng kanyang sarili, at sinuman ang walang pagtanaw ng pasasalamat, (ang kanyang kawalan nang pagtanaw ng pasasalamat ay para lamang sa kasahulan ng kanyang sarili). Katiyakan, ang aking Panginoon ay Masagana (hindi nangangailangan ng anuman), ang Tigib ng Biyaya.”

Siya ay nagsabi: “Inyong ikubli (o gawing kunwari lamang) ang kanyang luklukan sa kanya (Saba o Sheba) upang ating mamalas kung siya ay mapapatnubayan (na makilala ang kanyang luklukan), o siya ay isa sa mga hindi napapatnubayan.”

Kaya’t nang siya (Saba o Sheba) ay dumating, ito ang sinabi sa kanya: “Ang iyo bagang luklukan ay katulad nito?” Siya ay nagsabi: “(Ito ay) tila katulad nga (ng aking luklukan).” At (si Solomon ay nagsabi): “Ang karunungan ay ipinagkaloob sa atin bago pa sa kanya, at kami ay tumalima kay Allah (sa Islam bilang mga Muslim nang una pa sa kanya).”