Surah Yusuf Ayahs #69 Translated in Filipino

At nang buksan nila ang kanilang mga bag, natagpuan nila na ang kanilang salapi ay ibinalik sa kanila. Sila ay nagsabi: “o aming ama! Ano pa ba ang aming hihilingin! Narito, ang aming salapi ay ibinalik sa amin, kaya’t makakakuha kami (ng higit) pang pagkain para sa aming pamilya at mababantayan pa namin ang aming kapatid, at higit pa rito ay makapagdaragdag pa kami ng isang dami (sukat) ng karga ng kamelyo. Ang daming ito (sukat o takal) ay madali (para sa hari na ibigay).”

Siya (Hakob) ay nagsabi: “Hindi ko siya pasasamahin sa inyo malibang kayo ay manumpa sa akin ng taos pusong pagsumpa sa Ngalan ni Allah, na siya ay inyong ibabalik sa akin, malibang kayo sa inyong sarili ay mapaligiran ng mga kaaway (o mawalan ng lakas).” At nang sila ay makapanumpa na nang mataos na pagsumpa, siya ay nagsabi: “Si Allah ang Saksi sa lahat ng ating tinuran.”

At kanyang sinabi sa kanila: “o aking mga anak (na lalaki)! Huwag kayong magsipasok sa iisang tarangkahan, datapuwa’t magsipasok kayo sa iba’t ibang tarangkahan, at hindi ako makakatulong sa inyo sa anupaman laban kay Allah. Katotohanan! Ang pagpapasya ay nakasalalay lamang kay Allah. Sa Kanya ay aking inilalagay ang aking pagtitiwala at hayaan ang lahat ng mga nagtitiwala ay magtiwala sa Kanya.”

At nang sila ay magsipasok (kay Hosep) ayon sa tagubilin ng kanilang ama, ito ay hindi nakatulong sa kanila kahit na kaunti laban (sa kapasiyahan) ni Allah. Ito ay naging paraan lamang upang masiyahan ang ninanais ng puso ni Hakob. At katotohanan, siya ay pinagkalooban ng karunungan sapagkat siya ay Aming tinuruan, datapuwa’t ang karamihan ng mga tao ay hindi nakakaalam

At nang sila ay pumasok at kaharap na si Hosep, kinuha niya (Hosep) ang kanyang kapatid (Benjamin) at nagsabi: “Katotohanan! Ako ang iyong kapatid (na lalaki), kaya’t huwag kang malumbay sa kanilang ginawa.”