Surah Ibrahim Ayahs #47 Translated in Filipino

Sila ay humahangos (sa kanilang) unahan na ang mga leeg ay nakahindig, ang kanilang ulo ay nakatuon sa itaas (sa alapaap), ang kanilang paningin ay hindi bumabalik tungo sa kanila at ang kanilang puso ay hungkag (sa pag-iisip, dahilan sa matinding pagkatakot)

At iyong babalaan (o Muhammad) ang sangkatauhan sa Araw na ang kaparusahan ay sasapit sa kanila; at ang mga buktot ay magsasabi: “o aming Panginoon! Inyong palugitan kami ng ilang sandali, kami ay tutugon sa Inyong panawagan at susunod sa Inyong mga Tagapagbalita!” (dito ay ipagbabadya): “Hindi baga kayo ay nagsisumpa noon na hindi ninyo iiwanan (ang mundo para sa Kabilang Buhay).”

At nagsipanirahan kayo sa mga tirahan ng mga tao na nagpariwara sa kanilang sarili, at ito ay maliwanag sa inyo kung paano Namin pinakitunguhan (o pinagpasyahan) sila. At inihantad Namin sa inyo ang maraming paghahambing

Katotohanang binalak nila ang kanilang plano, at ang kanilang pagbabalak ay nababatid ni Allah, kahima’t ang kanilang pagpaplano ay (isang) matinding plano, (gayunpaman), ito ay hindi makakapagpaalis sa kabundukan (mga tunay na bundok o mga batas Islamiko) sa kanilang kinalalagyan (sapagkat ito ay walang halaga). [Sinasabi ng ibang mga tagapagpaliwanag tungkol sa talatang ito, na ang mga paganong Quraish ay nagbalak nang laban kay Propeta Muhammad na patayin siya datapuwa’t sila ay nabigo na gawin ang kanilang pakay na kanilang binalak]

Kaya’t huwag ninyong akalain na si Allah ay hindi tutupadsaKanyangPangakosaKanyangmgaTagapagbalita. Katotohanang si Allah ang Pinakamakapangyarihan, ang Ganap na Makakagawa ng lahat ng Ganti (Kabayaran)