Al-Quran 9:117 - Surah At-Tawba Ayah #117 - Jawa Translation

9:116

إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۚ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ

Sayekti Allah iku, karato- ning langit-langit lan bumi iku kagungan-É; Panjenengané adamel urip lan adamel pati; lan saliyané Allah sira ora duwé Pangayoman lan Panulung

9:117

لَقَدْ تَابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّهُ بِهِمْ رَءُوفٌ رَحِيمٌ

Lan sayekti temen Allah wis bali marang Nabi lan para kang padha mlayu ating- gal balé omahé sarta para panu- lung kang padha manut dhèwèké ing wayahé rekasa ing sawisé ati- atiné sapérangané dhèwèké mèh baé mlèncèng, tumuli Panjene- ngané bali marang dhèwèké; sayekti Panjenengané iku marang dhèwèké kabèh Welas, Mahaasih

9:118

وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّىٰ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَنْ لَا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

Lan tumrap wong tetelu, kang padha katinggal kari, nganti nalikané bumi rupek ingatasé dhè- wèké, sanajan jembar, lan jiwané padha dadi rupek ingatasé dhè- wèké; lan padha yakin, manawa ora ana pangungsèn saka Allah, kajaba marang Pan- jenengané; tumuli Panjenengané bali marang dhèwèké, supaya dhèwèké padha balia ; sayekti Allah iku Kang-Tansah-aboli-bali , Kang-Mahaasih

9:119

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ

É, sira kang padha angèstu! padha diprayitna ing Allah, sarta padha anyar- tanana para susatya

9:120

مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ

Ora mungguh tumrapé wong Madinah sarta wong-wong sagara wedhi ing sakiwa-tengené dhèwèké, yèn ta padha karia ing pengkerané Utusaning Allah, sarta ora yèn ta padha amriha suka tumrap awaké dhéwé angungkuli sarirané; mangkono iku amarga ngelak lan rekasa sarta luwé ora angenani dhèwèké kabèh ana ing dadalaning Allah; lan padha ora angambah dalan, kang andadèkaké muringé para kafir, apa déné dhèwèké padha ora apakolih saka musuh apa kang padha pinakolih, ana- nging amarga saka iku panggawé becik wus katulis tumrap dhèwèké; sayekti Allah iku ora amusprakaké ganjarané wong-wong kang padha agawé becik

Surah At-Tawba Ayahs #120 Translated in Jawa

Choose other languages: