Surah Al-Qasas Translated in Jawa
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
Surat iki, ayate kitab al-Qur’an kang nerangake bener lan luput (halal lan haram)
نَتْلُو عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
(Muhammad) Ingsun nyritakake (macakake) lelakone sejarahe Musa lan Fir’aun marang sira. Cerita iki temen, migunani marang para wong mukmin
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ
Satemene Fir’aun iku kumaluhur ana ing bumi (kabeh wong ora kena ngukuhi nyawane dhewe, pati uripe gumantung sakarepe Fir’aun). Wong ing negara kono digawe rong werna, kang sagolongan (bangsa Qibthi), iku bangsa luhur, kang sagolongan maneh (bangsa Israil), iku bangsa asor. (Dhek samana ana juru nujum memeca menawa ing Mesir bakal ana bayi lahir metu lanang, iku ing tembe bakal nyirnakake keratone Fir’aun). Dhewe banjur dhawuh belehi bari kang lahir metu lanang, dene kang wadon padha diuripi. Fir’aun iku klebu wong kang gawe kerusakan ana ing bumi
وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ
Lan Ingsun kepareng nulungi (bangsa Bani Israil) kang digawe asor lan kalah ana ing bumi (Mesir). Ingsun dadekake ahli wari, lan padha pikantuk panduman padha dhadi pemimpin
وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ
Ingsun netepake (nglulusake) dheweke (Fir’aun sawadya-balane) manggon ana ing bumi(Mesir). Wusana Fir’aun lan patihe aran Haman, sarta wadyabalane padha Ingsun paringi pirsa barang kang maune dikuwatirake, (yaiku pemetheke para juru nujum, ing tembe bakal ana bocak kang bakal nyirnakake Kratone Fir’aun)
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ
Ingsun andhawuhi (parnig wahyu) marang ibune Musa, "Sira nesepana putranira. Manawa kuwatir anggonira rumeksa putranira, wadhahana ing pethi banjur kelekna ing bengawan (Nil) bae. AJa kuwatir lan susah. Ing tembe Ingsun balekake marang sira, sarta putranira mau bakal Ingsun angkat dadi Utusaningsun
فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا ۗ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ
(Bareng dheweke) wis dikelekake ing bengawan Nil, banjur ditemu dening, pramaisurine Fir’aun Nanging wekasane, dadi satru nusahake Fir’aun sawadhayabalane. Satemene Fir’aun lan Haman sawadyabalane mau padha duraka
وَقَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِي وَلَكَ ۖ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَىٰ أَنْ يَنْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
Fir’aun banjur arep mateni marang (bayi) Musa) Pramisurine banjur matur, "Tumraping kula lan panjenengan punika damel asreping paningal, mila sampun teka badhe dipun pejahi, lare punika kula pendhet anak, pangajeng - ajeng kula ing tembe migunana dhateng kula (Fir’aun sawadya balane krungu memanising tetembungan nuruti apa sapanjaluke bayi banjur dijenengi Musa.)" Fir’aun sawadyabalane ora babar pisan ngira (menawa bayi iku babare kang diweca dening para nujum)
وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَارِغًا ۖ إِنْ كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَىٰ قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
Ibune Musa (bareng mireng menawa putrane dipanggih Fir’aun) banget bingunge, upama atine ora Ingsun taleni klawan diparingi shabar lan teguh, supaya dadiya wong kang percaya marang janjiningsun, meh bae anjerit mblakakake menawa bayi iku putrane
Load More