لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
Kunem se Danom kada Smak svijeta nastupi
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
i kunem se dušom koja sebe kori.
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ
Zar čovjek misli da kosti njegove nećemo sakupiti?
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ
Hoćemo, Mi možemo stvoriti jagodice prsta njegovih ponovo.
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
Ali, čovjek hoće dok je živ da griješi
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
pa pita: Kada će Smak svijeta biti?
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
Kad se pogled od straha ukoči
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
i Mjesec pomrači
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
i Sunce i Mjesec spoje –
يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
tog dana čovjek će povikati: Kuda da se bježi?
Load More