Al-Quran 22:37 - Surah Al-Hajj Ayah #37 - Jawa Translation

22:36

وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ ۖ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

Lan unta sarta kebo sapi iku Ingsun parengake kanggo Qur’ban, dadi tanda syi’are agama Islam, agamane Allah, tumrap sira ana kang manfa’ati, ing akhirat pikantuk ganjaran, mulane nalika sira mbeleh khewan mau dijengkengake. SIra nyebuta Asmane Allah. Sawise mbeleh diparingake mangan iwake, lan uga menehana wong miskin kangora gelem njaluk lan kang njaluk. Kewan kang semono gagah perkosane mau Ingsun sungkemake manut sakarepira, supaya sira gelem syukur ing Allah

22:37

لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ

Daginging kewan kang giwane Qurban lan getihe, iku ora konjuk ing Allah. Dene kang konjuk ing Allah iku penggawe becik klawan gemolonging ati kanthi bektimu (taqwa) ing Allah. mengkono uga Allah ngungkemake unta lan kebo sapi kang gagah perkosane sumana marang sira, supaya sira nyebut Maha Agung marang Allah, awit Allah wis paring pitedah marang sira gama kang bener. Lan bebungaha wong kang padha nglakoni penggawe becik, percaya menawa Allah iku mung sawiji bebungahan bakal pikantuk ganjaran suwarga

22:38

إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ

Satemene Allah iku anjaga (pangreka dayane wong - wong musyrik) saka wong - wong kang iman. Satemene Allah ora rena marang wong - wong kang cidra, lan kufur (marang ni’mate)

22:39

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ

Wong - wong mukmin kang padha sumadya mengsah maju perang wis diparengake dening Allah, marga padha dikaniaya wong - wong kafir. Satemene Allah iku kuwasa paring pitulungan marang wong - wong kang padha iman

22:40

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا ۗ وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

Yaiku wong mukmin kang padha ditundhung para wong kafir saka omahe kanthi ora bener, mung jalaran anggone padha ngucap, "Pangeran kita iku Allah". Lan saupama ora ana pangayomaning Allah marang manungsa, sarta santosane wong mukmin anggone ngayomi wong kafir mesthi nglebur - ngleburake, pamujane pandhita lan greja - grejane wong Nashara lang panggonan sembahyangane wong Yahudi apa dene Masjid - masjide wong Islam kang tansah dienggo nyebut asmane Allah ana ing kono, mesthi padha dijugrugi kabeh. Nanging Allah mesthi paring pitulungan wong kang labuh marang Panjenengenang. Satemene Allah iku Maha Santosa lan Maha Gagah

Surah Al-Hajj Ayahs #40 Translated in Jawa

Choose other languages: