Quran Apps in many lanuages:

Surah Hud Ayahs #91 Translated in Jawa

قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ
Dhèwèké padha calathu: O, Syu’aib! apa salatmu iku marén- tahi kowé, supaya aku padha ninggala apa kang padha disembah bapak-bapakku, utawa supaya tu- mrap bandhaku aku ora padha tumindak sakarepku? Sayekti kowé iku temen wong momot, wong burus
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ
Calathuné: O, umatku! kapri- yé panimbangmu, manawa aku kadunungan bukti terang saka ing Pangéranku, sarta Panjenengané angrijekèni aku saka Sarirané, rijeki kang becik; sarta ora pisan aku duwéa karep, yèn anggonku anyulayani kowé iku, arep marani apa kang dak cegahaké ing kowé; ora liya karepku kajaba mung ambecikaké apa sakuwasaku; lan ora liya, pitulung kalaksanané becik prakaraku iki, kajaba ana ing Allah; ing Panjenengané sumén- dhéku sarta marang Panjenengané anggonku adhedhépé
وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ
Lan manèh, o, umatku! panu- lak marang aku iku aja nganti andadèkaké kowé padha atindak dosa, mundhak kowé bakal padha nandhang padhané sapanandhangé umaté Nuh,a utawa umaté Hudb utawa umaté Salihc lan ora pisan umaté Luthd iku adoh saka ing kowé
وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ
Sarta padha nyuwuna nga- pura Pangéranmu, tumuli padha tobata marang Panjenengané; sayekti Pangéranku iku Mahaasih, Sutresna
قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ
Padha calathu: É, Syu’aib! aku padha ora mangerti marang apa calathumu kang akèh-akèh iku, lan sayekti, panyawangku, ana ing golonganku kéné, kowé iku temen apes, lan aja angèlingi kula- wangsamu amasthi kowé wis dak bandhemi watu, lan mangsa menanga kowé nglawan aku

Choose other languages: