Al-Quran 42:44 - Surah Ash-Shura Ayah #44 - Jawa Translation

42:43

وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

Wong kang tetep sabar (ditanduki hala ora males hala), mung ngapura bahe, kang mangkono mau kalebu prakara kang utama

42:44

وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِيٍّ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ

Dene sing sapa disasarake dening Allah sawise kelakone kesasar hora duwe handel - handel kang bisa nuduhake dalan keslametan. Ing besuk qiyamat sira handeleng wong kang padh nganihaya. Nalikane padha handeleng siksa neraka padha ngucap, "Apa ana dalane aku bisa bali (marang donya maneh)

42:45

وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ ۗ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُقِيمٍ

Lan sira handeleng para wong nganihaya padha digiring marang neraka sarehne banget asore mulane wong nganihaya mau wedi banget, sarta padha nglerek marang neraka. Wong mukmin padha ngucap, "Satemene kang tetep wong kapitunan iku wong kang gawe kapitunaning awake dhewe, sarta kapitunane para sanake ana ing dina Qiyamat. Wong kafir apa ora manggon ing neraka. Siksa kang langgeng salawas - lawase

42:46

وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِيَاءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِيلٍ

Wong kafir mau padha ora duwe pangayom kang bisa tetulung marang awake, liyane Allah piyambak. Dene sing sapa dikersakake kesasar dening Allah, ora duwe dalan bener

42:47

اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۚ مَا لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَكِيرٍ

Sira padha ngestokake dhawuhing Pangeranira mumpung durung tekan dina Qiyamat. Hiya iku dina kang ora ana wong bisa hambalekake. Ing dina iku sira padha ora duwe pangungsen, lan ora bisa ngelaki kaluputanira

Surah Ash-Shura Ayahs #47 Translated in Jawa

Choose other languages: