Al-Quran 42:13 - Surah Ash-Shura Ayah #13 - Jawa Translation

42:12

لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

Allah iku ngasta kuncine bumi lan langit, paring rizki akeh marang owng kang diparangeke, lan nyumpeni rizki marang wong kang diparengkae kersane Allah iku nguningani samu barang

42:13

شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ

(Ummate Muhammad) Allah handhawuhake nglakoni agama Islam marang sira, hiya iku kang uga didhawuhake marang Nuh biyen. Dene kang Ingsun dhawuhake marang sira (Muhammad) lan marang Ibrahim apa dene marang Musa lan Isa, cekake, "Sira padha ngedekna Agama Islam, aja padha pasulayan perkara agama". Dhawuh kang mangkono mau tumrap wong kang mangro tingal abot banget anggonra ngajak marang wong nglakoni agama Islam, Allah milih wong kang dadi parenge kersane gelem ngelakoni sarta nuduhake dalan bener hiya iku wong kang maju ngabekti ing Allah

42:14

وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ

Wong mau (ahli kitab) anggone kelakon pasulayan perkara agama, sawise katekan kaweruh agama wulangane nabine banjur padha rebut unggul umpama durung ana dhawuhing Pangeranira. Patrapane dosa disratekake tekan qiyamat mesthi dituruni siksa sanalika, dene wong kang padha nyekel kitab kuna sapungkure nabine padha mamang (marang Muhammad)

42:15

فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ

(Muhammad) Awit saka iku sira ajak - ajak manungsa dhewe tetep anggonira ngelakoni kaya kang wis didhawuhak, aja padha ngelakoni sakarep - karepe dhewe. Lan sira dhawuha, "Aku percaya marang al-Quran kang wis dhidawuhake dening Allah sarta aku didhawuhi adil anggonku nindakake hukum marang kowe kabeh." Allah iku Pangeranku lan Pangeranmu. Pituwase lakuku tumrap ing aku dhewe, mangkono uga pituwase lakumu hiya tumraping kowe. Aku lan kowe ora kena padu. Aku lan kowe ora ing tembe bakal dihimpun marang ngarsaning Allah

42:16

وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ

Sarupane wong kang madoni ing sira prakara agamane Allah sawise nyanggemi agama mau, padune wong mau ana ngarsane Pangerane luput. Wong mau padha kena bendune Allah, sarta padha diptrapi siksa kang abot

Surah Ash-Shura Ayahs #16 Translated in Jawa

Choose other languages: