Surah Al-Qasas Ayahs #24 Translated in Jawa

Ing bageane negara ana wong lanang kang tresna marang Musa, mlaku - mlaku ana ing sajrone negara, nemoni Musa banjur matur, "Dhuh Musa! para punggawa (ing Mesir) sami ngupados panjenengan, badhe mejahi, mila sapunika enggal kula aturi kesah saking mriki. Kula punika nyahosi pamrayogi pitutur murih sae dhateng panjenengan

Musa banjur lunga saka ing negara (Mesir), ana ing ndalan tansha kuwatir lan prayitna, lan munjuk ing Allah, "Dhuh Pangeran kawula! kawula nyuwun wilujeng saking piawinipun tiyang kafir ingkang sami nganiaya

Lungane Musa sumedya marang Desa Madya. Musa munjuk marang Allah, "Dhuh Pangeran kawula! Panjenengan mugi paring pitedah margi ingkang leres dhateng kawula

Bareng tindake Musa teka ing sumure wong ing Madyan, ing pinggir sumur kono ana wong akeh padha ngombeni khewane. Liyane wong lanang akeh mau ana bocah wadon loro ora melu ngombeni weduse, Musa banjur pitakon (dangu barang bocah wadon loro mau), "Ya gene sira ora melu ngombeni wedhusmu?" Bocah wadon loro mau banjur mangsuli, "Anggen kita ngombeni menda kita, ngentosi menawa para tiyang jaler punika sampun rampung. Kita lare estri kepeksa ngombeni menda, awit bapa kita sampun sepuh tur pikun

Musa banjur paring pitulungan marang bocah wadon loro mau, wedhuse diombeni (ing sumur mau liyane sachedeka, nanging sumur mau ditutupi watu gedhe, ora kuwat diobahake wong satus, iku dibrengkal dening Musa dhewe). Musa sawise ngombeni wedhus mau, banjur ngeyub ana sangisore kekayon, sarta munjuk ing Allah, "Dhuh Pangeran kawula, kawula ngajeng - ngajeng peparing Panjenengan, kathah utawi sekedhik