Surah Al-Araf Ayahs #117 Translated in Burmese

ထို့နောက် ပဉ္စလက်ဆရာတို့သည် ဖင်ရ်အောင်န်ထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ကြလေသည်။ ထိုပဉ္စလက် ဆရာတို့ကအကယ်၍ ကျွန်တော်မျိုးတို့သည် အောင်နိုင်ခဲ့ကြပါလျှင် (ကြီးကျယ်သော) ဆုလာဘ် တစ်ခုခုကို မုချရရှိကြပါလိမ့်မည်(လော)ဟုပြောဆို ကြလေသည်။

ထိုအခါ ယင်း(ဖစ်ရ်အောင်န်)က (ပြန်၍) ပြောဆို သည်မှာ ဟုတ်ပေသည်၊ (အသင်တို့သည် ဆုလာဘ်များကိုမုချရရှိမည်)။ ၎င်းပြင် ထိုသို့ဖြစ်ခဲ့လျှင် အသင်တို့သည် (ငါနှင့်အတူ) လက်ပွန်း တတီးနေထိုင် (ချစ်ကျွမ်း)သူတို့တွင်လည်းမုချ အပါအဝင် ဖြစ်ကြလတ္တံ ဟု ပြောဆိုလေ၏။(တစ်နည်း)(ထိုအခါ) ယင်း(ဖစ်ရ်အောင်န်)ကကောင်း၏(အသင်တို့ တောင်းဆိုကြသည့်အတိုင်း ဆုလာဘ်တော် ကိုလည်းငါပေးမည်။) ထို့ပြင်တဝ အသင်တို့သည် အပါးတော်၌ရာထူးဌာနန္တရဖြင့် မြှောက်စားခြင်း ခံရသူများ၊ လူယုံတော်များလည်း မုချဖြစ်ကြပေမည်ဟု ပြောဆိုလေ၏။

ထိုပဉ္စလက်ဆရာများက အို-မူစာ အသင်သည်(မိမိ၏တောင်ဝှေးကို ဦးစွာပထမ) ချပြပါ။ သို့မဟုတ် ကျွန်ုပ်တို့သည် (မိမိ၏ဒုတ်များနှင့် ကြိုးများကို ဦးစွာပထမ) ချပြကြရပါမည်လော ဟု ပြောဆိုကြ၏။

ထို(တမန်တော်မူစာ)က၊ အသင်တို့သည် ပင်လျှင် ပစ်ချလေကုန်ဟု ပြောကြားလေ၏။ ထို့နောက် ၎င်း(ပဉ္စလက်ဆရာ)တို့သည် (မိမိတို့ လှင်ကန်များနှင့် ကြိုးများကို)ပစ်ချကြ ၍ လူတို့၏မျက်စိများကို လှည့်စားကြလေသည်။ ၎င်းပြင် ထိုသူတို့အား ကြောက်လန့်စေခဲ့ကြလေသည်။ စင်စစ်သော်ကား ၎င်းတို့သည် ကြီးကျယ်သော စုန်းပယောဂကိုဆောင်ယူခဲ့ ကြလေသတည်း။

ထိုအခါ ငါအရှင်မြတ်သည် (နဗီတမန်တော်)မူစာထံ အသင်သည် မိမိလှင်ကန်တောင်ဝှေးကို ပစ်ချလော့ဟူ၍ အမိန့်တော် ထုတ်ပြန်တော်မူခဲ့လေသည်။ သို့ဖြစ်ရာ[နဗီတမန်တော်(မူစာ)သည် မိမိလှင်ကန်တောင်ဝှေးကို ပစ်ချလေရာ] ထိုလှင်ကန် တောင်ဝှေးသည် ရုတ်တရက် (ေ>မနဂါးကြီးဖြစ်လာပြီး) ထိုမျက်လှည့်ဆရာများ လှည့်စားကြသည့် အရာများကို မျိုလေတော့သည်။