Surah Al-Kahf Ayahs #50 Translated in Jawa

Bandha lan anak iku minangka dadi pepaes, panguripan donya, dene kabeh ’amal becik kang tetep, iku luwih becik piwalese mungguhing Pangeranira, lan becik kang diarep - arep dening manungsa

(Muhammad) sira nyritakna ing dina Qiyamat, yaiku dinane Ingsun nglakokake gunung, lan sira bakal sumurp bumi iku gundhul (ora ana kekayone lan gununge, lan gedhong - gedhonge) sarta ana ing dina Qiyamat iku Ingsun ngumpulake kabeh titah ora ana siji - sijia wae kang Ingsun tinggalake

Lan wong - wong mau padha disowanake marang Pangeranira kanthi baris lan jejer - jejer (lan bakal diputus perkarane pangandhikane), "He manungsa sayekti sira wus sowan marang ngarsaningsun kaya dene nalika Ingsun nitahake sira kabeh ing sekawit, (ora sandhang, ora anak, lan ora duwe apa - apa) malah menawa Ingsun ora gawe sawijine wektu perjanjian kanggo ngumpulake sira kabeh

Lan sawise buku - buku catetan amal diadepake, temen sira sumurup wong - wong kang dosa pada wedi jalaran weruh catetan amale kang ala ana ing kitab iku, sarta dheweke pada ngucap, "Adhuh cilaka temen aku, ya gene catetan teka dosaku ora kang kliwatan, padha uga dosa gedhe utawa cilik padha kecatet, kabeh barang kang dilakoni pada ditulis kabeh. Dene pangeranira ora bakal nganiaya marang sawijining wong

Lan sira (Muhammad) critakna nalika ingsung dhawuh marang Malaikat, "He para Malaikat sira kabeh pada sujuda marang Adam" ing kono para Malaikat banjur pada ngestokake dhawuhe kabeh pada sujud marang Adam, kajaba mung iblis kang mbangkakang ora gelem sujud, iblis iku kelebu golongane Jin dheweke banjur bangkang dhawuhe pangerane. He anak turune Adam apa sira padha alap iblis dadi panutan sak liyane Ingsun ing mangka dheweke iku dadi satrunira bebuyutan? Ala temen (ngabekti marang iblis) kang di enggo ganti saka ngabekti marang pangerane dening wong - wong kang nganiyaya iku